Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Ευπειθώς αναφέρουμε...

Ακόμα και οι πειρατές, ιδίως αυτοί, εδώ που τα λέμε...
συσκέπτονται ανάμεσα σε άπειρη φασαρία, φωνές, 
τρεξίματα, δουλειές, πειράγματα, γέλια, χτυπήματα
και άλλα τινά ενδιαφέροντα πράγματα 
που τους απασχολούν καθημερινώς...
σχεδιάζουν με προσοχή τα επόμενα βήματά τους,
οργανώνουν τις δράσεις τους 
και τέλος πάντων δείχνουν μιαν άλφα υπακοή 
σε κάποιους στοιχειώδεις κανόνες
και ένα παραπάνω βλέμμα στους καπεταναίους τους... 

οι οποίοι θα'θελαν να επιβάλλουν αμεσότερα την τάξη και την ησυχία
χωρίς να φοβούνται ότι θα τους πάρουν τον αέρα τελικά
(γεγονός είναι ότι ο ένας τα καταφέρνει περισσότερο...βλ. κ. Ελένη) 

(και ωχ, ακόμα δεν άρχισε καλά - καλά η χρονιά...)

αλλά κατά βάθος χαίρονται τόσο πολύ 
για την παροιμιώδη ζωντάνια 
και εξυπνάδα των πειρατών που τους έλαχαν φέτος... 
κι αρμενίζουν χωρίς να πολυσυμβουλεύονται
τις πυξίδες τους γιατί έχουν εμπιστοσύνη στα παλληκαρόπουλά τους... 
και προσθέτουν στο πρόγραμμα 
2 παιχνίδια μνήμης με τα ονόματά τους
(κάθε ένα με συνέχεια για κάθε κατάστρωμα του πειρατικού τους...)


1ο τμήμα... 

http://learningapps.org/watch?v=pzapfzot201 

http://learningapps.org/watch?v=pgmxb5fwj01 



2ο τμήμα...

http://learningapps.org/watch?v=pcn6xfy3501 

http://learningapps.org/watch?v=pzm8istv201 


και εύχονται καλή διασκέδαση...!!!

...τα οποία παλληκαρόπουλα έφτιαξαν σουπλά για το σπίτι
"εγώ μόνο εκεί θα τρώγω από δω και πέρα..."
και καλά θα κάνεις...αμέ τι... 
"μα είναι παραλληλόγραμμο σχήμα, δεν το ξέρεις κυρία;"
χμ....πολλά θα μάθει η κυρία φέτος
το σημαντικότερο ότι θα πρέπει ν'ανεβάσει τον πήχη...
κι αυτά που ήξερε να τα ξεχάσει...















 ...το αρχικό γράμμα του ονόματός τους με χρωματιστό χαρτί...



















...το έβαλαν σε φόντο...















...άλλα έφτιαξαν πλαίσιο γύρω από τ'όνομά τους...


















...εκδήλωσαν την αμέριστη αγάπη που τρέφουν το ένα για το άλλο... 
(για κάποιες "άτυχες" στιγμές δεν έχουμε φωτογραφίες...
όχι γιατί θα ήταν ανάρμοστο
αλλά γιατί οι κυρίες δεν έχουν ακόμα εξασκηθεί 
να φωτογραφίζουν ως φωτορεπόρτερ
εν μέσω θερμών επεισοδίων...
αλλά σύντομα θα γίνει κι αυτό τ'όνειρό τους πραγματικότητα
...γι'αστείο το λέμε...) 










 


...ξεκίνησαν να φτιάχνουν μια ομαδική εργασία...
...κόβουμε το χαρτί του μέτρου στο μέγεθος που μας βολεύει..."μα κυρία, δε βλέπεις ότι δεν χωράει ολόκληρο στην πόρτα;"
βάφουμε με περίσσεια όρεξη...
και συνεχίζουμε...
"τι θα κάνουμε για να βάψουμε με γαλάζιο...; αφού δεν έχουμε τέτοιο χρώμα...;"

"καλά δεν ξέρεις κυρία ότι θα βάλουμε μπλε κι άσπρο...;...πανεύκολο..."





















αχ, βγήκε ο ήλιος...




 


πόσα γράμματα έχει το δικό μου όνομα...;
...και το δικό σου...;
...παιχνίδι μνήμης με τα ονόματά μας...

...τα λουλούδια στην κυρία από το Βαγγέλη...μακάρι να είχαμε φωτο με το χαμόγελό του την ώρα που μας τα έδινε...





















...και μερικά παραλειπόμενα...άξια να σημειωθούν...

Χρωστάμε μια επίσημη απάντηση στον Γιάννη Σ. 
που ρώτησε, για να πούμε την αλήθεια 
λίγο αγανακτισμένος...
αλλά με όλα τα δίκια με το μέρος του...
(εκπροσωπώντας και την πλειοψηφία 
που δεν είχε τολμήσει να ρωτήσει...)

"- Mα γιατί κυρία μας λες όλη την ώρα 
τι φτιάξατε πέρυσι με τ'άλλα παιδιά;" 

*με τ'άλλα παιδιά...τόσο υπέροχες στιγμές...
που μετουσιώθηκαν σε μια μοναδική...
την Παρασκευή το πρωί πηγαίνοντας προς το σχολειό
ακούστηκε μια φωνή...
"-Κυρία, κυρία...περίμενε...ο Μάνος θέλει να σε δει... 
σε ψάχνουμε τόσες μέρες..."
"-Τι κάνετε;..σας αναζήτησα...πώς πάει το Δημοτικό;"
"-Τέλεια..πολύ καλά...

Ο Μάνος Χ. !!!! ...αχ, πόσο ομόρφυνε...

(και δεν είχε περάσει μέρα την προηγούμενη χρονιά
που να σε αφήσει σε χλωρό κλαδί...
ή να τον αφήσεις κι εσύ μια φορά βρε παιδί μου...) 

...και να τώρα που σκύβει πάνω από τη μηχανή της μαμάς του,
απλώνει τα δυο του χέρια και σ'αγκαλιάζει σφιχτά
με όση δύναμη έχει 
κρύβοντας το πρόσωπό του στον ώμο σου...*


- Mα Γιάννη....αφού έχεις μπει στο ιστολόγιο του σχολειού μας 
με την αδελφή σου την Κάτια...
γιατί ρωτάς....;
"α, καλά ...κατάλαβα..."

...και μη σε νοιάζει....καλά να είμαστε, 
και θα δεις τι θα κάνουμε κι εμείς...

(κούνημα κεφαλιού με έντονη κατάφαση...
κι ελπίδα...)