Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Μ'όποιον δάσκαλο καθίσεις...

- Μα τι έμαθες από τα χρόνια που δουλεύεις με τα μικρά;
- Ε..μμμ..το πιο σημαντικό που με δίδαξαν..
..είναι να μη μιλάω πολύ (το μεγάλο μου ελάττωμα) 
..και να τ'ακούω και να στέκομαι σε μιαν άκρη να τ'αποθαυμάζω με την ψυχή μου στα χρώματά τους.

(Και ναι..φτιάξαμε κι εμείς το δικό μας παραμύθι κύριε Τσακνή..ευχαριστούμε..)

[ Μουσική επένδυση: "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι"
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή, Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου ]












Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Πες μου, μ'έχεις στο νου σου;

"...φυσικά...σε νοιάζομαι και θέλω να βοηθήσω τις προσπάθειές σου....
ok..θα στείλω αίτηση και θα περιμένω..."
και σε λίγο καιρό σου τηλεφωνούν ότι καλά θα κάνεις να περιμένεις μια κούτα με αγαπημένα βιβλία...
που μυρίζουν φρεσκοτυπωμένο χαρτί 
και προσθέτουν στα μάτια λάμψη 
και στην ψυχή ανάταση 
και στους εκπαιδευτικούς υποστήριξη 
και στα μικρά τους χαρά 
και πάνε τη φαντασία πολλά βήματα παραπέρα 
και την ομάδα να παίζει σε σπουδαίο champions league με αξιώσεις...
Όχι παίζουμε...
Eυχαριστούμε Library4all ..... 
κι ανταποδίδουμε μ'όση αγάπη διαθέτουν τα φυλλοκάρδια μας... 





 

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Από μικροί στα βάσανα...





Σήμερα, 13 του Μεθυστή, 
μετά την χθεσινή κατάργηση της "ώρας κοινής ησυχίας"
(γιατί μπήκε σφήνα το άσμα "Δώδεκα μαντολίνα")
ή "ώρα ξεκούρασης" ή "ώρα χαλάρωσης" 
ή "ώρα απλώματος της προίκας"
ή "ώρα μα εγώ δε θέλω να κοιμηθώ-Μα δε θυμάσαι που είπαμε ότι απλώς ξεκουραζόμαστε;"
(ανάβει κάποιο σπίρτο)
ή "ώρα Μα κυρία φτιάξε μου το μαξιλάρι"
ή "ώρα Μα κυρία το σεντόνι δε μπαίνει στο στρώμα-
Ναι, αλλά δεν το έχεις απλώσει με το σωστό τρόπο, 
όπως έχουμε πει... Α, ναι..να έχει το ίδιο σχήμα με το στρώμα"
...σήμερα λοιπόν ήρθε δικαιωματικά η ώρα της περαιτέρω μελέτης, ανάλυσης και χορού με οργανάκια (χορεύω όπως το ζητάει η ψυχή μου και ξεσηκώνω όχι μόνο τη γειτονιά μου αλλά και τις παραγειτονιές)...του εν λόγω άσματος...
Ναι..αλλά η κυρία δεν τους άφησε να το ευχαριστηθούν αμέσως...αλλά ρωτούσε και ξαναρωτούσε κι έλεγε για τα 12 μαντολίνα και αφού δεν είχαμε αληθινά μαντολίνα, δείξαμε μαρκαδόρους...τόσους από δω και τόσους από κει..
έξι δηλαδή κι άλλους έξι...
κι έλεγε ακόμα η κυρία για τους καθρέπτες που θα τους σπάσει αυτός που έγραψε το τραγούδι γιατί λέει θέλει η κοπελιά να καθρεφτίζεται μόνο στα μάτια του...
κι όλοι γελάσαμε με την εικόνα αυτή...
και κοιταχτήκαμε καλά μέσα στα μάτια του διπλανού μας για να δούμε τον εαυτό μας...
και τα μάτια μας γυάλιζαν κι άστραφταν, αληθινοί καθρέφτες...
και εμείς λέγαμε στην κυρία να μας αφήσει επιτέλους ν'ακούσουμε το τραγούδι...
αλλά αυτή είχε μια ακόμα ερώτηση να μας κάνει...
και είπε ότι το τραγούδι αυτό το τραγουδά ένας για μια κοπέλα που αγαπάει τόσο μα τόσο πολύ...
και γιατί της λέει τόσα λόγια αντί να καθίσει και να της πει απλά "σε αγαπώ" και να τελειώνει η ιστορία;...ε,;;;
και τότε σήκωσε τα μάτια του ο Γιάννης Μ. 
κι απάντησε κάπως ντροπαλά αλλά με μεγάλη πίστη ότι όλα αυτά τα λέει με το τραγούδι του γιατί ντρέπεται να της πει καθαρά το σ'αγαπώ κι ακόμα θέλει να την κάνει να τον αγαπήσει κι αυτή...
και τότε η κυρία αποθαύμασε τη δύναμη της παιδικής σκέψης....
και φόρτωσε το αστέρι της μ'ένα σωρό μπράβο και παινέματα διάφορα...
(ενώ το μόνο που απλά ήθελε ήταν να τον αγκαλιάσει πολύ σφιχτά....και να δακρύσει...έτσι λίγο....)
Ε, και φυσικά επακολούθησε ξέφρενο γλέντι...
κι η κυρία είπε στο πολύ τέλος ότι θα πρέπει να ξεκινήσουν κι οι τιμωρίες να κάνουν τις επισκέψεις τους στο 57ο νηπιαγωγείο..γιατί πολύ έφαγαν πόρτα μέχρι και σήμερα...και δεν είναι τόσο ευγενικό....







Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Νέο αίμα....2016-2017...

- Είδες κυρία τι φτιάξαμε; ...
- Μα πώς έγινε;
- Εμείς το κάναμε αυτό;...
- Μμμμ..αύριο να φτιάξουμε τα σύννεφα...
- ...για να'χει στεγνώσει ο ουρανός...
Τα 5χρονα στέκουν κι αποθαυμάζουν τα έργα των χειρών και των δυνάμεων της ψυχής τους...κι η κυρία ποτίζεται από τη δροσιά τους....Πω..πω....τι ζούμε οι εκπαιδευτικοί μέσα σε 4 τοίχους...τον παράδεισο...διαβιούμε στη γη της Εδέμ...είμαστε ακόμα ζωντανοί...
...σα ροκ συγκρότημα...


...και δημιουργούμε με τη φλόγα της καρδιάς μας...

  

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Φρέσκα όλα...

....σημερινά.....της ώρας....
ναι..απίστευτο αλλά αληθινό...





"Εμείς εδώ στην κάτω μεριά του δικού μας χάρτη....(αν φυσικά κοιτάξεις με κανονική πυξίδα)...έχουμε τόσες ασχολίες και τρεχάματα..κι έχουμε συνεχώς το νου μας σ'αυτήν την Ώρα που δυστυχώς πάντα τρέχει μπροστά και ποτέ πίσω....όπως ακριβώς θα θέλαμε όλοι μας...κι έχουμε καταπιαστεί με χίλιες και μία δουλειές κι εργασίες (κι έχουμε και την κυρία μες τα πόδια μας που φωτογραφίζει το άπαν σύμπαν....κι όλο λέει ότι θα τα βάλει στο ιστολόγιο..αλλά μέχρι και σήμερα δεν έχουμε δει κάτι...)..
Το μόνο που με σιγουριά ξέρουμε είναι ότι η κυρία μας τρελαίνεται για ντολμαδάκια..και όλο λέει πως της σπάνε τη μύτη..κι ότι είναι έτοιμη να φάει και τα μπολάκια και το τραπέζι και το σχολείο όλο...γιατί πεινάει σα λύκος...κι εμείς γελάμε πολύ....και σήμερα της είπαμε ότι κυρία μη στενοχωριέσαι....να αύριο είναι Σάββατο και θα καθίσεις με την ησυχία σου να φτιάξεις τα δικά σου ντολμαδάκια...αλλά η κυρία δεν ενθουσιάστηκε και τόσο..και μας είπε ότι το φαγητό αυτό θέλει πολύ κόπο..κι ότι τα νοστιμότερα είναι αυτά που φτιάχνουν άλλοι και σου δίνουν για να φας...."
Με μπόλικη αγάπη λοιπόν..από τις εξαίσιες γιαγιάδες των κοπελιών μας..που φτιάχνουν τέτοια αριστουργήματα...