"Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά σάμπως φταίς κι εσύ καημένη και στην Αθήνα μέσα ζεί στη ξενιτιά
Αχ! Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες και ξέρω Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ και να μην σε υποφέρω
Αχ! Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιό γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά Οδυσσέα γύρνα κοντά μου που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά Κάθε ένας είναι ένας που σύνορο πονά κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά
Αχ! Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες και ξέρω Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ και να μην σε υποφέρω
Αχ! Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς μα κι απάνω μου κρεμιέσαι"
Καλοί Λιμένες...Νότια Νομού Ηρακλείου...Κρήτη...Ελλάδα...
"Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή,
απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή
«Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη. Απ' τα κόκαλα βγαλμένη/ των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!»
Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος (Ύμνος εις την Ελευθερίαν) εγράφη απ' τον Διονύσιο Σολωμό το 1823 και μελοποιήθηκε απ' τον συνθέτη Νικόλαο Μάντζαρο το 1828.
...αλλά ο παλιός είναι αλλιώς... κι αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι πρέπει να αποδώσουμε τις δέουσες τιμές και στους σκαπανείς των ταινιών animation στο ένδοξό μας 57ο Νηπιαγωγείο... στις παλιοσειρές... που τώρα φορτώνουν μπαταρίες για την είσοδό τους στην Τρίτη τάξη... και τη Δευτέρα... Στο εκρηκτικό μείγμα προσθέτουμε και τις ταινίες των φετινών μας απίθανων παίδων (μιας και όταν τις δημιουργήσαμε δεν είχαμε φτιάξει ακόμα ιστολόγιο ... κι αν δεν συμμετείχαμε στην επιμόρφωση Β' επιπέδου στις Τ.Π.Ε. ακόμα δεν θα είχαμε... όχι, να τα λέμε αυτά...) Σας ευχαριστούμε για τις σπουδαίες και σημαντικές στιγμές που μοιραστήκαμε... Καλή συνέχεια...!!! (ταινίες της ίδιας χρονικής περιόδου υπάρχουν και στην ανάρτηση με θέμα "Ταινίες animation προηγούμενων ετών")
Άλλη μια χρονιά πέρασε χωρίς να μοιάζει με καμιά άλλη.. και τόσο ίδια με όλες τις άλλες..κάθε μέρα ο χρόνος μας κυνηγούσε... όπως έλεγε η κυρία.. κι έλεγε και κάτι άλλο... η ώρα τρέχει, δε μας περίμενε ... ε, καλά κυρία δεν τρέχει στ'αλήθεια... αχ, μακάρι να έμενε για λίγο ακίνητη να προλάβουμε να κάνουμε ένα σωρό δουλειές που συνέχεια τις αναβάλλουμε (μεγάλο ελάττωμα η αναβλητικότητα) και στη θέση τους ξεφυτρώνουν άλλες κι άλλες... μακάρι να έμενε λίγο ακίνητη να προλάβουμε να πούμε τα λόγια που βιάζονται να βγουν από το στόμα μας και μπερδεύονται κι έχεις και την κυρία να λέει... "σταματήστε καλέ να μιλάτε μα καλά, από το πρωί δε μιλήσατε καθόλου;;;" να προλάβουμε να πούμε όλα τα νέα μας τις απορίες μας, τις γνώμες μα να προφτάσουμε να πούμε "ευχαριστώ..μπράβο έλα να παίξουμε..δεν σ'έχω φίλο.. κυρία με χτύπησε..μου πήρε τη θέση δικό μου είναι..δεν το έριξα εγώ περίμενε να σε βοηθήσω να σε αγκαλιάσω..να σου πω σ'αγαπώ.." Περίμενε..μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις..
Είχαμε και απονομή μεταλλίων ανδραγαθίας, αρετής και τόλμης... βέβαια... με τέτοια αστερόπαιδα που φώτισαν το Νηπιαγωγείο μας είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ... Ευχαριστούμε πολύ... για όλες τις απίθανες στιγμές... Καλό καλοκαίρι...